اما و اگر جشن های خودکفایی - وبلاگ میزبانی وب

به گزارش وبلاگ میزبانی وب، به نوشته رسانه ها وزیر صمت اخیرا از برگزاری جشن خودکفایی فراوری لوازم خانگی در آینده نزدیک خبر داده است؛ خبری شگفت آور در دنیا امروز!

تا پیش از این اخباری از برگزاری جشن خودکفایی گندم، برنج، جو و سایر محصولات کشاورزی می شنیدیم که اگرچه در صحت آمار و مالی بودن آن شک و تردیدهایی وجود داشت، اما در اصالت آن مسئله ای به چشم نمی خورد؛ چراکه به هر حال گندم، گندم است و جو، جو؛ با اختلافات اندکی در مقدار و کیفیت که برای مصرف نماینده معمولی گونه های مختلف آن فرق چندانی با هم ندارند. اما آیا این شرایط را می توان به فراوریات صنعتی نظیر لوازم خانگی، خودرو، محصولات الکترونیکی و... هم تعمیم داد و فی المثل می توان گفت یخچال، یخچال است و ماشین لباسشویی، ماشین لباسشویی و نام و نشان ها و برندها تفاوت معناداری برای مصرف نماینده و بازار این محصولات ندارند؟! و از بی تفاوتی قیمت و کیفیت ها سخن گفت و صرف رسیدن به فراوری کمی متناسب با مقدار مصرف جامعه را جشن گرفت؟! اینکه اسم گردد با تداوم شرایط مطلوب فراوری لوازم خانگی در آینده نزدیک جایی برای عرض اندام برندهای خارجی وجود نخواهد داشت (وزیر صمت) چندان واقع بینانه به نظر نمی رسد.

نگاهی به دنیا اطراف نشان می دهد که حتی در کشورهای دارای برترین فراوریات لوازم خانگی و خودرو و لوازم الکترونیک (به اسم کالاهای مصرفی بادوام) نظیر کره، ژاپن، آلمان، آمریکا و... هم کالاهایی با برندهای غیرملی آن کشورها به وفور به چشم می خورد و مثلا می توان در کشور فراورینماینده سامسونگ و ال جی، ردپای بوش و در کشور فراورینماینده بی ام و، حضور تویوتا و هیوندای را مشاهده کرد. چرا؟ علت واضح است. این محصولات، کالاهایی رقابتی اند که با میل و سلیقه و نیازهای متفاوت مصرف نمایندگان گره خورده اند و موضوعی علی السویه نیستند. این موضوع تا حدی مشابه همان اشتباهی است که برخی در مقایسه فراوری تجهیزات نظامی و خودرو می نمایند و تصورشان آن است که اگر کشوری در صنایع نظامی پیشرفت کرد، می تواند به همان مقدار در صنایع مصرفی هم بدرخشد و در رده های بالای دنیای قرار داشته باشد که چنین نیست و تفاوت بین این دو حوزه صرف نظر از ساختار و سازوکار متفاوت فراوری و بازار مصرف و... در مقدار رقابتی بودن آنهاست.

صنعت لوازم خانگی، حلقه ای مهم و حیاتی در زنجیره فراوری و صنایع بالا و پایین دستی و حوزه خدمات و ارتباطات بین بنگاهی و... است.

در فراوری این محصولات، فناوری و نشانه های تجاری در بازار محصولات و فراوری در مقیاس عظیم برای کسب قدرت رقابتی اهمیت مشخص نماینده دارد. بنابراین پیوند این صنایع با برندهای مطرح دنیای و فراوری مشترک ضرورتی حیاتی است و نمی توان از خودکفایی و درون گرایی این حوزه سخن گفت و اسم داشت اگر وارداتی هم صورت گیرد، در جهت تقویت تامین مواد اولیه واحدهای فراوریی کشور و جهت تقویت فراوری داخلی و کالای ساخت ایران است. بعلاوه این صنعت مانند خودرو، محصولات الکترونیکی و فناوری اطلاعات و... در پیوند تنگاتنگ با سطح زندگی جامعه و رفاه اجتماعی است و کشش عایدیی تقاضا برای آنها بیشتر از واحد است. به این معنا که رشد تقاضا برای این محصولات درصورت کاهش عایدی سرانه مصرف نمایندگان، کاهش می یابد.

بر این اساس، با کند شدن فرایند رشد عایدی سرانه یا کاهش و منفی شدن آن با کوچک شدن بازار تقاضا برای این محصولات و بنابراین کاهش سرمایه گذاری و درنتیجه کاهش کیفیت و افزایش فاصله محصولات داخلی با محصولات مصرفی بادوام خارجی روبرو خواهیم شد و پیامد آن هم افزایش قاچاق به سبب ممنوعیت های وارداتی و بالا بردن دیوار تعرفه ها برای حمایت از صنایع ناکارآی داخلی و درواقع تحمیل هزینه های سنگین ناشی از ناکارآیی صنایع به مصرف نمایندگان و خارج شدن گروه های عظیمی از آنان از بازار مصرف این کالاهاست. درواقع نگاه درست به این صنعت و توانمندی های ارزشمند آن نه محصور و محدودکردن و جشن خودکفایی گرفتن برای آن، بلکه آن را همانند لکوموتیو صنعت دانستن است. لکوموتیوی که امکان وصل صنعت داخلی به بازار دنیای و برون گرایی را به وسیله جلب سرمایه گذاری مستقیم خارجی و فراوری مشترک و حضور در بازارهای منطقه ای و حتی دنیای و فضای رقابتی در بنگاه ها فراهم می آورد و هم با توجه به بحران شدید اشتغال آن هم اشتغال فارغ التحصیلان (بیکاری 2/ 40درصدی فارغ التحصیلان- مرکز آمار - دی ماه 99) امکان به کارگیری این افراد دارای تحصیلات فنی و دانشگاهی را امکان پذیر می سازد.