درمان قطعی فشار چشم چیست؟ - وبلاگ میزبانی وب

به گزارش وبلاگ میزبانی وب، تهران (پانا) - فشار چشم وضعیتی است که در همه افراد وجود دارد و دارای یک مقدار تعیین و نرمالی است. زمانی که این فشار از حد نرمال بیشتر یا کمتر شود، به عناصر داخلی و بخش های حساس چشم آسیب وارد نموده و در نهایت منجر به ایجاد مسائل بینایی می شود. در این بخش در خصوص فشار چشم صحبت نموده و اطلاعاتی در خصوص دلایل ایجاد، علائم و راه های درمان آن در اختیارتان قرار می دهیم. با ما همراه باشید.

فشار چشم شرایطی در چشم است که در مراجعات دوره ای به چشم پزشک میزان گیری می شود. در واقع می توان گفت فشار چشم در همه افراد وجود دارد و میزان نرمال آن بین 10 تا 20 میلی متر جیوه است. اگر فشار چشم بالاتر یا پایین تر از حد نرمال باشد، مسائلی را برای بینایی ایجاد نموده و ممکن است آسیب های جدی و جبران ناپذیری را به چشم انسان وارد نماید.

فشار چشم بالا: فشار چشم به میزان مایع جلوی چشم بستگی دارد. در صورتی که مایع زلالیه بیش از میزان فراوری شود و به درستی تخلیه نشود، میزان آن در چشم بالا رفته و باعث ایجاد فشار بر روی عناصر داخلی چشم می شود. این فشار به بافت های چشم و اعصاب آسیب رسانده و احتمال ابتلا به بیماری گلوکوم را افزایش می دهد.

فشار چشم پایین: فشار چشم پایین خطرات کمتری نسبت به فشار چشم بالا دارد. این مشکل اغلب به علت نشت مایع چشم پس از عمل جراحی اتفاق می افتد که ممکن است باعث تاری دید یا بروز مسائل دیگر برای افراد شود. البته در اغلب موارد بیمار مسئله ای با فشار چشم پایین ندارد، اما اگر این میزان به زیر 5 میلی متر برسد، شرایط هایپوتونی اوکلار را ایجاد می نماید. این شرایط احتمال بروز بیماری هایی چون تورم قرنیه، آب مروارید، قوز قسمت خارجی شفاف چشم و آسیب دیدگی ماکولا را افزایش می دهد.

دلایل افزایش فشار چشم

فشار چشم بالا، که با عنوان اوکولار هایپرتنشن نیز شناخته می شود، معمولا به علت تجمع مایع در چشم ایجاد می شود. زلالیه مایعی است که در پشت قرنیه چشم فراوری می شود و به وسیله سوراخ مردمک به بخش قدامی جریان پیدا می نماید. این مایع در نهایت به وسیله کانال هایی که دور قرنیه وجود دارد، خارج می شود. در صورتی که راه این کانال ها به هر علتی مسدود شود، مایع جلوی چشم افزایش یافته و باعث فشار می شود. این مشکل دلایل متعددی دارد که عبارتند از:

آسیب دیدگی چشم: یکی از رایج ترین مسائل چشمی، آسیب دیدگی آن است که اغلب در اثر ورود یک جسم خارجی ایجاد می شود. این آسیب دیدگی ها در بعضی موارد باعث عدم تعادل در فراوری و تخلیه مایع زجاجیه شده و در نهایت فشار چشم را در پی دارد.

داروهای استروئیدی: بعضی از بیماری ها برای درمان احتیاج به مصرف داروهای استروئیدی دارند. داروهای استروئیدی از جمله موارد ابتلا به فشار چشم هستند. در بعضی موارد استفاده از قطره های چشمی که پس از عمل جراحی تجویز می شود نیز باعث بروز این مشکل می شود.

بیماری های چشم: بیماری هایی مانند قوز قرنیه، سندرم افتادگی پیگمنت، آب سیاه و ... از جمله بیماری هایی هستند که باعث ایجاد فشار داخل چشم می شوند.

سن: افزایش سن از دیگر دلایل فشار داخلی چشم است. افرادی که بالای 40 سال سن دارند، بیشتر در معرض فشار چشم قرار دارند.

علاوه بر موارد عنوان شده، دلایل دیگری نیز وجود دارد که احتمال ابتلا به فشار چشم را افزایش می دهد. این دلایل عبارتند از:

عوامل ژنتیکی و سابقه خانوادگی

مصرف الکل و کافئین

سرفه

بلند کردن اجسام سنگین

بیماری دیابت

جراحی چشم

علائم فشار چشم

فشار چشم معمولا هیچ علامتی ندارد و با معاینات دوره ای به وسیله چشم پزشک تشخیص داده می شود. چشم پزشک برای تشخیص فشار بالای چشم از روش های مختلفی استفاده می نماید که عبارتند از:

اپلاناسیون نوتومتری: یکی از روش های میزان گیری فشار چشم، آزمون اپلاناسیون نوتومتری است که با ابزاری با نام نوتومتر انجام می شود. برای انجام این آزمایش چشم ها با یک قطره بی حس می شوند و میزانی رنگ نیز در چشم ریخته می شود. سپس چشم پزشک سر بیمار را بر روی یک دستگاه با نام اسلیت لامپ قرار می دهد و با سر آن سطح چشم را به آرامی لمس می نماید و میزان مقاومت قرنیه در مقابل فشار را می سنجد. در این روش ممکن است میزان تحت تاثیر ضخامت قرنیه یا میزان رنگ ریخته شده در چشم قرار گیرد.

پنوماتونومتری: در این روش نیز از قطره بی حسی استفاده می شود اما احتیاجی به رنگ نیست. پنوماتونومتر فشار چشم را میزان گیری نموده و ثبت می نماید و با این کار امکان سنجش کیفیت میزان گیری را نیز می دهد. در این روش میزان ضخامت قرنیه تاثیر کمتری بر روی میزان دارد.

ریبوند تونومتری: در این روش از دستگاهی با نام iCare برای میزان گیری استفاده می شود و احتیاجی به قطره بی حس کننده نیست. iCare یک دستگاه قابل حمل است که می توان از آن در منزل نیز استفاده نمود.

تونومتری پف هوا: روش دیگر تونومتری، تونومتری غیر لمسی است که در آن از پالس های هوا برای میزان گیری استفاده می شود.

آزمون کونیوسکوپی: این آزمون امکان آنالیز دقیق زاویه چشم را برای پزشک فراهم می نماید. البته پزشک توانایی تماشا زاویه تخلیه مایع چشم را ندارد اما با این آزمون می تواند ابتلا به گلوکوم را در بیمار تشخیص دهد.

معاینه افتالموسکوپی: افتالموسکوپی ابزاری است که بخش داخلی چشم را بزرگ تر نشان می دهد. در این جا پزشک با استفاده از قطره های گشادکننده مردمک، چشم را دقیق تر مورد آنالیز قرار داده و میزان آسیب های وارده بر عصب بینایی را تشخیص می دهد.

پریمتری: در این روش از بیمار خواسته می شود تا یکی از چشمان خود را ببندد و با چشم باز در صفحه کاسه ای شکل پریمتری نگاه کند و هر زمان که نوری را می بیند دکمه را فشار دهد. پزشک با این کار نقاط سیاه و احتمال بیماری گلوکوم را در بیمار مورد آنالیز قرار می دهد.

آزمون پاکی متری: پاکی متر ابزاری است که برای میزان گیری ضخامت قرنیه مورد استفاده قرار می گیرد و از نتایج آن برای آنالیز تأثیرات ضخامت قرنیه بر فشار چشم استفاده می شود.

درمان فشار چشم بالا

همان طور که در بالا اشاره شد، فشار چشم بالا هیچ علامتی ندارد و بر اساس معاینات دوره ای پزشک تشخیص داده می شود. اگر فشار چشم بالاتر از 21 میلی متر جیوه باشد، به این معنی است که فرد دچار فشار چشم بالا می باشد. فشار چشم بالا به تنهایی بیماری محسوب نمی شود، اما ممکن است با بالا رفتن سن بیماری هایی چون گلوکوم را در پی داشته باشد و باعث نابینایی فرد مبتلا شود. از این رو، بیمار باید همیشه تحت نظر چشم پزشک باشد تا در صورت لزوم درمان لازم برای او لحاظ شود. روش های درمانی فشار چشم بالا عبارتند از:

دارودرمانی: ممکن است پزشک برای جلوگیری از تجمع مایع زلالیه در بخش جلویی چشم، قطره دارویی را برای بیمار تجویز کند. این قطره از فشار چشم و آسیب هایی که ممکن است به عصب بینایی وارد کند، پیشگیری می نماید. با توجه به این که این داروها دارای عوارض جانبی هستند، بیمار باید به طور مداوم مورد معاینه قرار گیرد تا در صورت دریافت تاثیر مثبت دارو، فرایند درمان ادامه یابد.

جراحی با لیزر: گزینه دیگری که برای درمان فشار چشم بالا وجود دارد، جراحی با لیزر است که البته معمولا پیشنهاد نمی شود. زیرا این عمل امکان ابتلای بیمار به گلوکوم را افزایش می دهد.

درمان های خانگی فشار چشم بالا

علاوه بر درمان های طبی، راهکارهای دیگری نیز وجود دارند که با استفاده از آن ها می توانید به صورت خانگی از فشار چشم خود جلوگیری کنید. این روش ها عبارتند از:

مصرف اسید داکوساگزنئوئیک: اسید داکوساگزنئوئیک نوعی اسید چرب امگا 3 است که باعث حفظ عملکرد شبکیه شده و به سلامت آن یاری می نماید. این اسید در مواد غذایی چون ماهی قزل آلا، ماهی تن، ماهی ساردین و دیگر مواد غذایی دریایی یافت می شود.

عدم مصرف چربی ترانس بالا: چربی ترانس بالا از عملکرد درست امگا 3 در بدن جلوگیری نموده و باعث افزایش فشار چشم می شود. تا جایی که می توانید از خوردن غذاهای حاوی چربی ترانس بالا اجتناب نمایید. این غذاها شامل بستنی، گوشت گاو، انواع غذاهای فرآوری شده، غذاهای سرخ شده و ذرت بوداده می باشند.

مصرف غذاهای حاوی لوتئین و زاکسنتین: سبزیجات مانند انواع کلم، اسفناج، زرده تخم مرغ خام و گلاب از جمله مواد حاوی لوتئین و زاکسنتین هستند. تا جایی که می توانید این مواد را در وعده های غذایی روزانه خود بگنجانید.

کاهش سطح انسولین بدن: سطح انسولین بالا یکی از دلایل افزایش فشار چشم می باشد که در بیماران مبتلا به فشار خون، چاقی و دیابت دیده می شود. سعی کنید تا جایی که می توانید از خوردن غذاهایی که سطح انسولین را به طور ناگهانی افزایش می دهند، پرهیز کنید. برنج، غلات، نان، ماکارونی، قند و سیب زمینی در این دسته قرار می گیرند. علاوه بر این، ورزش روزانه نیز تاثیر بسیار بالایی بر روی کاهش سطح انسولین بدن دارد. 3 تا 5 روز در هفته را به ورزش کردن اختصاص دهید و حداقل به مدت 30 دقیقه ورزش کنید.